Lieve Lezers,
Zoals jullie weten lees ik Suzanne Vermeer niet heel vaak. Vroeger daarentegen genoot ik enorm van de boeken maar sinds de blog heb ik haar boeken niet echt meer gelezen. Toen AW Bruna me een lijstje stuurde met boeken of ik deze wilde lezen besloot ik toch weer eens een boek van Suzanne op te pakken.
Vandaag vertel ik jullie graag meer over het nieuwste boek Bloemeneiland
Titel: Suzanne Vermeer
Auteur: Bloemeneiland
Verschenen: April 2024
Pagina’s: 320
Uitgever: AW Bruna
Pien zit er sinds de dood van haar moeder een halfjaar geleden behoorlijk doorheen. Om haar thuissituatie te ontvluchten en weer wat energie te krijgen, besluiten zij en haar beste vriendin Leonor op vakantie te gaan. Terwijl ze nog over de locatie twijfelen, krijgt Pien uit onverwachte hoek een mysterieus bericht. Dit spoor brengt hen naar het groene Madeira. Wanneer daar steeds meer geheimen naar boven komen, lijkt alles wat Pien over haar verleden dacht te weten anders te zijn…
De cover van het boek is mooi maar vind ik persoonlijk niet helemaal bij het boek passen. Het komt iets meer Hike over dan dat het in het boek is. Het lettertype is prettig en de hoofdstukken zijn prettig kort.
Direct val je met je neus in een web van vragen bij dit boek. Je zit dus direct lekker in dit boek en wil achter de waarheid gaan komen. De schrijfstijl is ook heel fijn waardoor het lekker makkelijk en snel leest.
Beetje bij beetje ontdek je meer dingen met Pien en krijg je steeds meer vraagtekens. Door de proloog word je als lezer een klein beetje in een richting geduwd maar je vraagt jezelf af of je eigen ideeën gaan kloppen of niet.
Gedurende het verhaal beland je in een wervelwind aan informatie en probeer je alles aan elkaar te knopen. Soms denk je op een spoor te zitten maar een hoofdstuk later heb je daar al weer nieuwe vraagtekens bij. Toch las dit boek voor mij niet als een trein, er zaten veel momenten in waarbij ik het boek te makkelijk weg legde en het verhaal voor mij te traag liep met onnodig lange momenten. Ik moet wel toegeven dat dit iets is wat ik vaker bij de boeken van Suzanne heb. Dit is dus echt iets wat aan mij ligt.
Het einde van dit boek en hoe het in elkaar stak had ik echter niet kunnen voorspellen. Ineens vielen er een hoop puzzel stukjes samen maar tot het laatste moment zat ik deels op het verkeerde been. Daar waar het midden stuk dus een tikkeltje saai was was het einde een sneltreinvaart en had ik het boek ineens uit.
Bloemeneiland is het perfecte boek om je zomer mee te beginnen of mee af te sluiten.
